ευθυγράμμιση πλανητών

(Αστρον.). Η διάταξη, προσεγγιστικά, σε ευθεία γραμμή των εξωτερικών πλανητών από τον Δία έως τον Ποσειδώνα που παρατηρείται περίπου κάθε 178 χρόνια. Η διάταξη αυτή των πλανητών μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να κατευθυνθούν διαστημικά οχήματα από τη σχετικά πιο σύντομη τροχιά προς έναν από τους πιο απομακρυσμένους πλανήτες, αφού περάσουν δίπλα από δύο ή περισσότερους πλανήτες. Στο διαστημικό όχημα δίδεται αρκετή ενέργεια (δηλαδή μεγάλη ταχύτητα) για να φτάσει στον Δία. Το ισχυρό πεδίο βαρύτητας του Δία αναγκάζει το διερχόμενο διαστημόπλοιο να περιστραφεί γύρω από τον πλανήτη και το απομακρύνει από την αρχική διεύθυνση της κίνησής του. Με την κατάλληλη αρχική ταχύτητα και τροχιά πτήσης το διαστημόπλοιο θα ξεφύγει από την τροχιά αυτής της περιστροφής και θα κατευθυνθεί προς τον Κρόνο ή τον Ουρανό. Ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας έχουν παρόμοια επίδραση αλλά σε μικρότερο βαθμό πάνω στο διαστημόπλοιο. Η ενέργεια και ο χρόνος που απαιτούνται για μια τέτοια διαστημική αποστολή έχουν μικρές τιμές εξαιτίας της εγγύτητας του πλανήτη, με αποτέλεσμα να μειώνονται πολύ οι δαπάνες του προγράμματος. Η επίδραση των γιγαντιαίων πλανητών που ενεργεί σαν καταπέλτης στα διερχόμενα διαστημόπλοια χρησιμοποιήθηκε στο πρόγραμμα Voyager. O Voyager 1 πέρασε από την περιοχή του Δία τον Μάρτιο 1979 απ' όπου εκτοξεύτηκε προς τον Κρόνο για να περάσει τον Νοέμβριο του 1980 από πολύ κοντινή απόσταση από τον δορυφόρο Τιτάνα.